Usulsüz Yaşam

‘‘Sahibinden satılık eşsiz hayatlar

Hiç kullanılmamış, temiz hayaller

Acil aranan tatlı anılar…’’

Evimin karşısına asılmış olan çeşitli ilanlar gözüme iliştiğinde, ilk başta anlam veremedim..İşi eğlenceye vuran canımız ciğerimiz canki gençlik diye düşünmeden edemedim.…

İlerleyen zamanlarımda kusursuz ve şatafatlı hayatların ve kaybedilmiş onca hayalin ortasında kalıverince anladım tüm tezgahı..

Hiç kullanılmamış temiz hayaller kulağa oldukça hoş gelmekteydi. Acil olarak anılara da ihtiyaç duyabilirdim ama mutluluk parodisine kapılmamak ve sevinç buhranında kaybolmamak adına vazgeçtim diğerlerinden. Duvara asılı olan ilanı kopartıp, üzerinde yazılı olan adreste aldım soluğu. Hayalini duvardan yırtıp alan, içten bir tebessüm eşliğinde civardaki alandan ayrılıyordu.

Rutubet kokulu dükkanın ahşap zeminine ayak basmamla,‘‘Yıllardır beklediğim temiz hayallerimden almak istiyorum’’ demem bir oldu. Zeminden çıkan rahatsız edici gıcırtı, zihnimde afallama farkındalığı oluşmasına yardım etmişti.

Usule göre veriliyordu istenilenler. Dolayısı ile uslen istemek gerekiyordu.Tezgahın arkasına büyük ve kalın puntolarla “Usulsüz istekler kabulsüzdür” yazıyordu. Usle göre yaşamadığım hayatım hükümsüz mü peki? Diye geçirdim içimden alay edercesine.

Kaybedilmiş zamanlar ve hatta tertemiz hayaller bile parayla satılıyordu. Cenabet vücutların esiriydi adeta. İnsanlık, tüm namını salıvermişti sokaklara, sonsuzluğa.. Kayıp namı bulana, kanun namına ödüller verilecekti; yaşamın arka sahnesinde...

Kaybedilmiş bir nesildik biz. Bir kere kaybolduysak eğer yolu bulmaya ne hacetti. Gerek yoktu geride kalmış yolları bulmaya.

Dükkânı başlarına yıkarak kaslarım yırtılana, bacaklarım kanayana dek koştum. Uzaklaştım oradan. Yolun sonunda yeni hayatlara, yeni umutlara baktım.